معجزه دیدار با اموات | زیارت اهل قبور چه تاثیری بر ما می‌گذارد؟
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۸۷۲۱۱
به گزارش همشهری آنلاین، «انگار چیزی گم کرده باشد، مدام در هول و ولا و آشوب است. در همه آدم‌ها به دنبال نشانی از «مادرش» می‌گردد. هر چیزی می‌بیند یاد او برایش زنده می‌شود. هر گوشه و کناری، خاطره و یادی از مادر را برایش تداعی می‌کند. مادری که برای او همه چیز و همه کس بود. حالا بدون او حالش بد است. ناامید و مایوس است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از دست دادن عزیزان که می‌تواند دوست، همسر، پدر و مادر و یا یکی از اعضای خانواده باشد، تجربه‌ای به شدت دردناک و آزاردهنده است که می‌تواند زندگی افراد را دستخوش تغییر و بالا و پایین کند. پنجشنبه و جمعه مختص به اموات و از دست رفتگان. در این گزارش سعی کرده‌ایم به اهمیت و معجزه‌ای که در دیدار با اموات نهفته است بپردازیم.
هر وقت دلتان گرفت به زیارت اموات برویدبهترین زمان ملاقات با اموات عصر پنجشنبه و جمعه است که پیامبر اکرم (ص) در باب آن فرموده است: «شاید بهتر از آن صبح جمعه بین الطلوعین باشد.» درگذشتگانمان در این شب و روز در انتظار زیارت ما و هدیه‌ای از جانب ما هستند. ما هم برای آرام گرفتن دل خودمان و رفع دلتنگی به زیارت قبور می‌رویم. از قدیم گفته‌اند که اگر دلتان گرفت یا اگر نیت و دعایی دارید بروید به سراغ اموات!
شاید برایتان پیش آمده باشد که بعد از تجدید دیدار با اقوام از دست رفته‌تان احساس سبکی و آرامش کنید و دلتان آرام بگیرد. احساسی که هیچ جای دنیا جز در کنار آنها قادر به داشتنش نبوده‌اید. اما دیدار با اموات چه ویژگی دارد که ما را به آرامش می‌رساند؟ همچنین چه تاثیری در روح عزیز از دست رفته ما می‌گذارد؟ آیا اصلا آنها متوجه حضور ما خواهند بود؟
«اسحاق بن عمار» از اصحاب امام صادق(ع) و امام کاظم(ع) می‌گوید: «از امام کاظم (ع) سوال کردم: آیا مومن آگاه است از کسی که قبر او را زیارت می‌کند؟ آن حضرت فرمود: بلی، پیوسته تا مادامی که زائر بر سر قبرش هست با او مانوس است و وقتی زائر بلند شده تا از سر قبر او برگردد از برگشتن وی وحشتی در مومن مرده پیدا می‌شود.» پس به حتم درگذشتگانمان متوجه حضور ما خواهند شد و بیراه نگفته‌اند که اگر حاجتی دارید از اموات‌تان بخواهید تا واسطه ای بین شما و خدا شوند!
امام علی (ع) هم می‌فرماید: «مردگانتان را زیارت نمائید، پس همانا ایشان به دیدار شما خوشحال شوند و هرگاه شخصی از شما درخواستی دارد، پس نزد قبر پدر و مادر رود و برای آنان دعا کند و حاجت خود را از خدا بخواهد.» اما در این دیدار چه چیز نهفته است که ما را سبک حال می‌کند؟
انسان در کنار اموات به راز خلقتش پی می‌برد«محمدجواد پاشایی» استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی می‌گوید: «وقتی درست به دنیا و خلقت‌مان می‌نگریم، متوجه می‌شویم که آرامش اصلی که برای انسان وجود دارد و آن وجودی که می‌تواند تمام آرزوهای ما را برآورده کند، خداوند متعال است. ما در این دنیا به قدری تحت تاثیر شلوغی‌ها و مناسبت، رفت و آمدها، منصب‌ها و نسبت‌های دنیا قرار می‌گیریم که فراموش می‌کنیم که محل اصلی آرامش خداوند متعال است. او محل اصلی آرزوها و دعاهای ماست و اگر او بخواهد همه اتفاقات می‌افتد. یکی از جاهایی که خیلی به انسان این مهم را یادآوری می‌کند، در کنار اهل قبور است.»
استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی با اشاره به اینکه نکته زیارت اهل قبور چه رازی را برای ما یادآور می‌شود، می‌گوید: «وقتی انسان کنار اموات و اهل قبور و درگذشتگان قرار می‌گیرد، متوجه می‌شود که انسان می‌آید و می‌رود و آن کسی که می‌ماند خداوند است. انسان با درک این نکته دیگر به لذت‌ها و شادی کاذب این دنیا دلخوش نمی‌کند. اگر انسان درست متوجه این نکته شود که آرامشش در کنار خداوند است، دیگر شادی اصلی‌اش هیچ وقت قطع نمی‌شود.»
پاشایی با ذکر روایتی از امام سجاد (ع) که بر اهمیت زیارت اهل قبور صحه می‌گذارد، می‌گوید: «همانا در این دنیا برای شما، از خودِ دنیا یک هشدار و راهنمایی نهفته است. حالات این دنیا دگرگون است.» یعنی خود دنیا به همه ما می‌گوید: «من خیلی به درد بخور نیستم!» یا می‌گوید: «ببین فلانی هم آمد و رفت، یا ببین فلانی پول‌هایش را جمع کرد و یک دفعه‌ای از این دنیا رفت، یا ببین فلانی مالش را بخشید و رفت. یا فلانی نام نیک برایش به یادگار ماند و رفت!»
انسان هنگامی که به زیارت اهل قبور می‌رود، مفهوم این روایت از امام سجاد(ع) را متوجه می‌شود؛ نباید به این دنیا دل بست و باید از این دنیا کمال استفاده را برد. تا اگر یک روز از دنیا رفتیم، از اعمال‌مان راضی و خشنود باشیم و حالمان خوش باشد. چراکه می‌دانیم حق کسی را پایمال نکردیم و به همه اطرافیانمان خدمت کردیم و بر این امر اطمینان داریم که وقتی از این دنیا برویم اطرافیانمان می‌گویند: حیف خیلی آدم خوبی بود! این تاثیری است که زیارت اهل قبور بر ما می‌گذراد. استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی تاکید می‌کند: « زیارت اهل قبور بخشندگی و یک زندگی خوب و تاثیر گذار را یادمان می‌دهد.»
شاید این سخن گهر بار پیامبر خدا (ص) در فهم دقیق‌تر از دیدار با اهل قبور و درکی که به ما می‌دهد، بیشتر یاری‌مان کند. حضرت می‌فرماید: «کسی که نیتش آخرت باشد، خداوند، غنایش را در قلبش قرار می‌دهد و دنیا به رغم میل خود نزد او می‌آید.»
همچنین ایشان در کلام دیگری می‌فرماید: «کسی که صبح و شام کند در حالی که آخرت، بزرگترین اهتمام او باشد، خداوند، غنا را در قلب او قرار می‌دهد و کارهای او را سامان می‌بخشد و تا روزی‌اش را به کمال دریافت نکند، از دنیا خارج نمی‌شود. و کسی که دنیا بزرگترین اهتمام او باشد، خداوند، نیازمندی را در برابر دیدگانش قرار می‌دهد و امورش را پراکنده و بی‌سازمان می‌سازد و بیش از آنچه برایش مقرر شده، به چیزی دست نمی‌یابد.»
استاد حوزه علمیه و کارشناس دینی در این باره می‌گوید: «انسان در جامعه اسلامی باید بداند که خیلی بند به ظواهر دنیا نباشند و هدفش از دنیا جمع خیرات و منافعی باشد که در آن دنیا به دردش می‌خورد. وقتی این فرهنگ در جامعه اسلامی جاری شود و ما به فکر آخرت باشیم، فرزندان ما و نسل ما هم بعدها به فکر ما خواهند بود.»
شتری که در خانه همه میخوابدوقتی جلب خیر و منفعت اُخروی در سطر اول خواسته‌ها و اهداف‌مان قرار بگیرد و با سبک زندگی‌مان عجین شود، پیوسته به دنبال جلب منافع و خیرات و فاتحه باشد، این فرهنگ ادامه پیدا می‌کند و فرزندان و خانواده به این سمت و سو می‌روند و اگر ما یک روز از این دنیا رفتیم یک سنت حسنه‌ای اتفاق می‌افتد که به خودمان هم می‌رسد.
این فرهنگی است که در یک جامعه اسلامی باید جاری شود. چراکه مرگ شتری است که روزی در خانه همه‌کس می‌خوابد و خواهی نخواهی ما هم گذشتگان فردا هستیم. پس چه خوب است که امروز تا هستیم با صلوات و فاتحه و خیرات و زیارت اهل قبور یادی کنیم از گذشتگان تا فردا نیز دیگران یادی کنند از ما و با دیدار آنها در اعمال و کردارمان تفکر و تامل کنیم.
کد خبر 764607 منبع: فارس برچسب‌ها خبر مهم دینمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: خبر مهم دین زیارت اهل قبور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۸۷۲۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیام محمدعلی اسلامی ندوشن به خاتمی چه بود؟ / شاهنامه نمی گذارد ایران در خواب غفلت باقی بماند / ادیبان و فیلسوفان بزرگی که عامل تهاجم فرهنگی اعلام شدند
گروه اندیشه: زمانی کشور می تواند امیدوار به توسعه و پیشرفت باشد که بداند آخرین پیام های فیلسوفان، متفکران و به ویژه ادیبانش در سال های آخر عمر و به ویژه در لحظه های پایان زندگی چیست؟ و در آخرین لحظات حساس که لحظه ها را در می یابند تا آخرین پیام های را برای سعادت آدمیان بگویند، برچه نکاتی تاکید می کنند. به عبارت دیگر آخرین توصیه هایشان برای رهایی آدمیان چیست؟
«تلاشی این سال‌ها در باره فردوسی و شاهنامه آغاز شده است، خود نشانه آن است که هر گاه ایرانی در بزنگاه قرار می گرفته دست توسل به این کتاب دراز می کرد. اکنون در برابر برخورد با تمدن صنعتی ما در چنین وضعی هستیم. چنانکه می دانیم محتوای شاهنامه نبرد نیکی با بدی است. ایرانیان سرانجام نیکی را بر بدی پیروز می کنند. فردوسی می گوید:
مرا دانش و دین رهاند درست
شاهنامه نمی گذارد که ایرانی در خواب غفلت باقی بماند. »
شاید این پیام، که فیلم اش در شبکه های اجتماعی درحال دست به دست شدن است، از آخرین پیام های استاد اسلامی ندوشن باشد. صدایی که حکایت از آرامش او می کند، و متفکرانه، که گویی از اعماق هستی، هدیه ای برای ایرانیان فراهم کرده؛ کلامی اینچنین محکم را برای ایرانیان به یادگار می گذارد. یادگاری برای رهایی ایرانیان.
دکتر محمّدعلی اسلامی نُدوشَن ( تولد ۳ شهریور ۱۳۰۳ – و تولدی دیگر ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) شاعر، منتقد، نویسنده، مترجم، حقوق‌دان و پژوهش‌گر ایرانی بود. او دانش‌آموختۀ حقوق بین‌الملل از فرانسه بود و پس از بازگشت به ایران، در آغاز قاضی دادگستری شد، اما پس‌از چندی به دعوت فضل‌الله رضا به دانشگاه تهران رفت. و به دلیل آثارش در ادبیات، عضو هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد و به تدریس نقد ادبی و سخن‌سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه، شاهکارهای ادبیات جهان» در دانشکده ادبیات، و تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران در دانشکده حقوق پرداخت. اسلامی ندوشن، ۱۳۵۹ از دانشگاه تهران بازنشسته شد. آخرین فعالیت او در ایران، تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، تدریس مکتب‌های ادبی جهان به دانشجویان دکترا بود.
اسلامی ندوشن برخی از آثارش را با امضای مستعار «م. دیده‌ور» منتشر می‌کرد.۱۳۴۲، کتاب ابر زمانه و ابر زلف وی، کتاب برگزیده سال انجمن کتاب شد. او در مدت ۷۰ سال، بیش‌از ۷۰ کتاب و صدها مقاله درباره فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی نوشت. تأسیس فرهنگ‌سرای فردوسی و انتشار فصل‌نامهٔ هستی از کارهای او در اعتلای فرهنگ و ادب فارسی است.
خاطره دعایی در باره اسلامی ندوشن
سید محمود دعایی در مراسمی که به یاد مرحوم اسلامی ندوشن در خانه علوم انسانی برگزار شده بود گفت: « از استاد اسلامی ندوشن چند خاطره کوتاه دارم. فکر می کنم که نقل آن بد نباشد. اولا شخصیتی که ایشان داشتند و در ذهن ما بود انسان فرهیخته ای که خیلی فراتر از زمان خودش و فراتر شخصیت های پیرامونی خودش نقش و ارزش داشت. مجیز هیچ کسی را نمی گفت. عنصر ادبی فرهیخته ارجمندی بود که در کشور تحت تاثیر شانتاژها قرار نمی گرفت. به خاطر ایراندوستی، زمانی که ایران پرستی و جشن های ۲۵۰۰ را راه انداختند، هیچ اظهار نظری نکرد. و اینگونه رژیم گذشته را آزرد. و خودش را در تنگنایی قرار داد که در انزوا قرار بگیرد. و این انزوا را خودخواسته بهش افتخار کرد. اما در دوران انقلاب اسلامی هم برای هیچ کسی سری تکان نداد، و راهی را که تصور این شود می خواهد بهره ای بگیرد، از خود نشان نداد. اما وقتی درک کرد یک همشهری شایسته اش، یک انسان در طراز خودش، از شاگردان و عاشقان راه و منش خودش، به همت این مردم در موقعیتی قرار گرفته که در صدر است، و به ریاست جمهوری این کشور انتخاب شده است، برای اولین بار در تاریخ زندگی اش در ارتباط با شخصیت های تاثیرگذاری سیاسی کشور مقاله نوشت. مقاله را برای ما فرستادند و در روزنامه اطلاعات چاپ کردیم. بعد از پیروزی آقای خاتمی گفت که:
ساقیا آمدن عید مبارک بادت
آن مواعید که کردید نرود از یادت»
او در ادامه گفت: «در این گفته هم نصیحت کرد و هم نیاز جامعه را و امید امثال خودش و آن دولت را بیان کرد. البته طبیعی بود که مخالفان حضور کاکا را، برنتابند. و در روزنامه متفاوت با ما مطلبی خیلی سخت و سنگین و تهمت آمیز علیه اش نوشتند. بغض اش ترکید، پاسخ داد، پاسخ اش را چاپ کردیم. با ما رابطه برقرار کرد، در چند مناسبت قدم روی چشم ما گذاشت علیرغم شخصیت والا و ارجمندی که داشت، به تفقد از ما آمد.»
شاید منظور مرحوم دعایی ستون «نیمه پنهان» در روزنامه کیهان بوده است که در آن اغلب نویسندگان، متفکران، وفیلسوفان ایرانی مانند محمدعلی اسلامی ندوشن، داریوش شایگان، محمود دولت‌آبادی، و بسیاری دیگر را به عنوان عنوان تئوریسین‌ها و مجریان تهاجم فرهنگی و شبیخون فرهنگی غربی و خائن به کشور یاد می کرد.
عطاالله مهاجرانی و خاطره استیضاح
زمانی که خانواده اسلامی ندوشن تصمیم گیرفتند پیکر او را به ایران منتقل کنند، عطاالله مهاجرانی با ذکر خاطره ای در باره استیضاح او، و مشورتی که اسلامی ندوشن در این باره کرده بود در روزنامه اعتماد نوشت: «در ماجرای استیضاح با او مشورت کردم.گفت:«برای رای آوردن تلاش نکن، ببین چه سخنی به یادگار می‌ماند، وزیران می‌آیند و می‌روند، البته خوشحال می‌شوم که وزیر بمانی، اما ببین چه چیزی بزرگ‌تر از وزارت است! برای مجلس نمایندگان صحبت نکن، برای مجلس مردمان و ساحت سخن صحبت کن!»
مهاجرانی می گوید که سپس این بیت‌ها را از شاهنامه آرام و با تانّی خواند. انگار در حضور حکیم طوس زمزمه می‌کرد:
جز از آشتی ما نبینیم روی نه والا بود مردم کینه‌جوی
نه والا بود خیره خون ریختن نه این شاه با بنده آویختن
سبکسار مردم نه والا بود وگر چه به تن سرو بالا بود
چنین بال و این چنگ‌های دراز نه والا بود پروریدن به ناز
سخنان اصغر دادبه و ژاله آموزگار
یک روز پس از بازگشت پیکر استاد محمدعلی اسلامی ندوشن به خاک وطن، آیین بدرقه و تشییع او ابتدا از محل دانشکده ادبیات تا دانشکده حقوق دانشگاه تهران برگزار شد و سپس چهره های دانشگاهی و فرهنگی کشور برای تکریم و تمجید از او و آثارش در موسسه اطلاعات گرد هم آمدند.
اصغر دادبه درباره زمینه تحقیقات اسلامی ندوشن توضیح گفت: «تخصص اسلامی ندوشن در زمینه ای بوده است که نمی گویم دیگران تجربه نکرده و نیازموده اند اما کسی مانند او تلاش نکرده است. بدیهی است که تخصص او در ایران شناسی بود اما کسی مانند او این کار را نکرد.» او با بیان اینکه ذهن اسلامی ندوشن درباره ایران بود، افزود: «روزی اسلامی ندوشن گفت، ایران هرگز تنها نخواهد بود. باید این ایده و اندیشه را دنبال کنیم.»
ژاله آموزگار نیز با بیان اینکه گوهر گران بهای ایران به سرزمینش بازگشته است، گفت:«اسلامی ندوشن به ایران بازگشت تا راه و رسم وطن دوستی و وفاداری را بیاموزد. این فرزند صالح و خلف ایران، کوه ها، رودهای کم آب و پرآب را عاشقانه دوست داشت.» این ادیب با تاکید بر اینکه ندوشن دانشمندان بی مانند را بزرگ داشت و به دیگران آموخت تا بزرگشان بدارند، گفت: «او در حسرت ایران در غربت چشم فروبست اما چشمانش نگران بود تا زمانی که چشمانش را در ایران ببندند.» او افزود:« ایران، سرزمین ما، چگونه عشقی است دوست داشتن تو که در دل ما نهفته است، که گاه سر بر می‌دارد و گاه به اجبار خاموش است.»
به گفته آموزگار، ندوشن کوشید که ایران را با عیب ها و حسن هایش بشناساند. او چون به این دیدگاه رسیده بود به دیگران یاد داد که دوست داشتن ایران باید به دور از خودبزرگ بینی باشد. هیچ رویدادی نتوانسته است و نخواهد نتوانست ریشه ژرف تو را قطع کند زیرا به قول اسلامی ندوشن تا ریشه در آب است، امید است. او ادامه داد: «اسلامی ندوشن هرگز به انقطاع این سرزمین نیندیشید و به تداوم آن اعتقاد داشت، او به مولوی، سعدی و حافظ حرمت گذاشت و از دیگر فرزندان غافل نشد و در آثارش از رودکی تا بهار را بررسی کرد. او با دلیل و برهان و زندگی و مرگ در شاهنامه به ما ثابت کرد که چرا فرزند نامدار ایران، فردوسی، شاعری بزرگ و جهانی است.»
بیشتر بخوانید:
نقد شاعران مداح و متملق در اشعار سعدی شیرازی / پندهای سعدی برای به سر عقل آمدن قدرتمداران / نوآوری معتدلانه سعدی و تحول تند و تیز مدرنیتههوشیاری شراب لحظه باوری، نظریه ای که خیام به جهان عرضه کرد / نظریه خیام خارج از هستی شناسی مسلط شاعران ایرانی
فرهنگ رجایی: یادگار طباطبایی برای «ایران خانم» اندیشه ایرانشهری در قرن 21 است / طباطبایی نه گذران زندگی که زندگی به جا گذاشت
لحظه ای که به حال عادی بازگشتم، ساعتها گذشته بود ...
۲۱۶۲۱۶
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899421
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟